Έκλειψη

Κοιμόταν στις δέκα ακριβώς κάθε βράδυ
αφού πρώτα ξέπλενε από πάνω του προσεκτικά
την οσμή των νεκρών ονείρων.
 Έπειτα σκορπούσε την τέφρα τους
στον κήπο της κοιλιάς του
και το πρωί γεννούσε ένα ακόμα.
 Αυτό γινόταν ο μικρός ήλιος που τον οδηγούσε
όταν οι μέρες ήταν πιο σκοτεινές από τις νύχτες
ή όταν έχανε το λευκό του μπαστούνι.
Εκ γενετής τυφλός;
Όχι.
Εκ συνηθείας...
Όπως οι περισσότεροι.

Υβρίδιο αριθμός 16

Σ΄εναν ιδεατό χωροχρόνο
κρεμασμένοι στα παράθυρα
στολίδια μιας άκαμπτης ζωής
εκπαιδευόμαστε ν΄αγαπάμε τα λάθη μας.
Είναι αυτές οι αδύναμες κλωστές
δεμένες πρόχειρα στην επικάλυψη της νιότης
που μας κάνουν να διαφέρουμε ανεπαίσθητα
ο ένας από τον άλλον
κι επιτρέπουν στα πόδια μας
να αναζητούν καινούργιους παραδείσους.

Μια κάποια λύσις

Μία λύση για το οικονομικό πρόβλημα είναι να μετατραπούμε όλοι σε cartoon. Έτσι μηδενίζουμε τις ανάγκες μας  για φαγητό, ένδυση, θέρμανση κλπ κι αν έχουμε επιτυχία μας πληρώνουν κι από πάνω (ποσοστά κατά προτίμηση). Απορώ πως  δεν το σκέφτηκε ακόμα κανένα κυβερνητικό σαΐνι...Λέω να αρχίσω να με σχεδιάζω πριν πέσω στα χέρια  άσχετων  κι αφήσουν υποτονικά τα δυνατά μου σημεία...

Επόμενη στάση

Σας  βλέπω...
Στέκεστε  εκεί
Σταθερά αμετακίνητος στην θέση σας
Εσείς μέσα στο λεωφορείο
Εγώ απέξω
Άλλοτε
Εγώ μέσα στο λεωφορείο
Εσείς απέξω
Ποτέ μαζί,  ποτέ αντάμα
Κάποτε φθάνει το όχημα στο τέρμα του
Ίσως εκεί βρεθούμε
Μια μέρα


(Μην παραλείπεται να με ξεσκονίζεται τακτικά μαζί με τις άλλες αναμνήσεις σας  και να με φυλάτε σε σκιερό μέρος για να μην αλλοιωθώ)

❃ Καλή χρονιά ❃

Συναισθηματική
                                Εγκεφαλική &
Σωματική ισορροπία
                               Εύχομαι σε όλους για την νέα χρονιά!
Προηγούμενη θητεία σε ακροβατικά κρίνεται απαραίτητη όπως όλα δείχνουν.
 Για τους χρήστες της κρυφής πόρτας εξόδου από τον αδιέξοδο πολλές φορές πραγματικό κόσμο  προς τον ανέξοδο κόσμο των ονείρων, συνιστάται η προσθήκη μιας επιπλέον κουταλιάς  αγάπης που απογειώνει την γεύση του μαγικού φίλτρου και μειώνει την καθημερινή φθορά του εσωτερικού κόκκινου χρώματος .Για τους υπόλοιπους συνιστάται το ίδιο.
Κυπαρησία Σ.

Λοιπόν...

     αγαπημένη μπλοκοπαρεούλα
                              
                          •☆.•*´¨`*•✿ ΚΑΛΕΣ  ΓΙΟΡΤΕΣ !!!! ✿•*´¨`*•.☆•

Δι-αυγής

Ξύπνησε ένα πρωινό
και βρήκε όλα του τα μαλλιά πάνω στο μαξιλάρι.
Δεν λυπήθηκε
Τα έθαψε στην αυλή
δίπλα στο μέρος που κοιμόταν ο σκύλος.
Τα μάτια του δυο άλιωτα κρυσταλλάκια
κοίταξαν μακριά
μα τίποτα δεν είδαν.
Μόνο ένα σκιάχτρο στο απέναντι χωράφι
να λιγουρεύεται το πανσέληνο κεφάλι του.

Κυπαρησία Σ.

Ενα...παραμύθι...

Η προσφορά σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη είναι μια πράξη αγάπης. Αυτό δεν είναι άλλωστε το νόημα των χριστουγέννων;
Όταν το παραμύθι κλείνει το μάτι στην πραγματικότητα, όσα δώρα κι αν πάρουμε, όσα πράγματα κι αν αγοράσουμε δεν πρόκειται να γίνουμε πιο  ευτυχισμένοι.
Η ευτυχία κρύβεται στις γωνίες που ξεχνάμε να ξεσκονίσουμε. 

"Τα παιδιά του Δρόμου" είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί και "χρηματοδοτεί" φτωχά παιδιά και οικογένειες απ'όλο τον κόσμο.
Δέχονται τα πάντα σε καλή κατάσταση (ρούχα, παιχνίδια, μικροέπιπλα, καρότσια κλπ) για ηλικίες που αφορούν ακόμη και βρέφη.

Βρίσκονται στη διεύθυνση Αρίστωνος 6-8, Μεταξουργείο, Κολωνός (γωνιακό με Κωνσταντινουπόλεως 165).
 Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός: κα Μυρτώ ΛαιμούΤηλέφωνο: 210-5239.402 και 5221.149 

Ώρες: 11.00 - 18.00 καθημερινά

Μ. Καραπάνου

Διαβάζω από καιρό σε καιρό γραπτά που με φέρνουν σε αμηχανία. Μου θυμίζουν μπαλκόνια σπιτιών την περίοδο των Χριστουγέννων  με μοναδικό στόχο να ξεπεράσουν   το ένα το άλλο σε αριθμητική ποσότητα  λαμπιονιων. Δεν αλλάζει το περιεχόμενο του κουτιού στολίζοντας το με περισσότερες κορδέλες, αυτή είναι η αλήθεια. Αγάπησα αυτούς που έγραφαν απλά, αυτούς που έγραφαν από την ψυχή τους και η ψυχή δεν χρειάζεται στολίδια, τι να τα κάνει άλλωστε...Τρία χρόνια πάνε που έφυγε η Μαργαρίτα Καραπάνου, πέντε που δεν την διαβάζω γιατί με κάποιο τρόπο καταφέρνει κι επηρεάζει την γραφή μου. Δεν την διαβάζω αλλά ονειρεύομαι την μέρα που θα είμαι αρκετά ισχυρή ώστε να μπορώ να το κάνω.
Κυπαρησία Σ.

Από το Feedage. com
 Λες κι αναζητούσε από την πρώτη στιγμή ν’ ανακαλύψει το νόημα της ζωής, να το αναλύσει. Με μια ειλικρίνεια που «σπάζει κόκαλα». Όσα πολλοί δεν τολμούν να ομολογήσουν ακόμη και όταν γεράσουν αυτή τα είπε στα δεκατρία, στα δεκατέσσερα, στα δεκαπέντε της χρόνια, πριν το τέλος ακόμη της εφηβείας. Γι’ αυτό και δε με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άλλοι συγγραφείς στέκονται απέναντί της μ’ επιφύλαξη, φανερά αμήχανοι. Ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη η άτιμη, και τώρα καθώς θα κάθεται εκεί πάνω ή εκεί κάτω ή όπου αλλού και θα παίζει με τα σκυλιά της θα ρίχνει ματιές στη γη και θα χαμογελά πλατιά, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα.

Μ’ αρέσει πολύ η Μαργαρίτα Καραπάνου. Γιατί; Επειδή είναι πολύ διαφορετική απ’ τους πληκτικούς, επί το πλείστον, ομοτέχνους της. Γιατί γράφει ενδιαφέρουσες ιστορίες, που δε γίνονται ποτέ βαρετές. Γιατί μπορεί και περνά στον αναγνώστη κάποια μηνύματα, με τρόπο αβίαστο, αληθινό. Και γιατί, να, φαντάζει στα μάτια μου, σαν ένας μικρός παράξενος ήλιος λογοτεχνικής ζωής…

Ύστερα από ένα άσχημο όνειρο παρακάλεσα το θεό να με αφήσει να ζήσω,τίποτε άλλο, γιατί η ζωή είναι πολύ ωραία.
Τα έχεις όλα, χωρίς να έχεις τίποτα.
Υπάρχει η φαντασία που συμπληρώνει κι έτσι η ζωή είναι καταπληκτική. (Μ. Καραπάνου)

Στο τέταρτο βίντεο μιλάει  για τους φίλους της μητέρας της  (γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις  όσο και να μας κακοφαίνεται)