Σ΄εναν ιδεατό χωροχρόνο
κρεμασμένοι στα παράθυρα
στολίδια μιας άκαμπτης ζωής
εκπαιδευόμαστε ν΄αγαπάμε τα λάθη μας.
Είναι αυτές οι αδύναμες κλωστές
δεμένες πρόχειρα στην επικάλυψη της νιότης
που μας κάνουν να διαφέρουμε ανεπαίσθητα
ο ένας από τον άλλον
κι επιτρέπουν στα πόδια μας
να αναζητούν καινούργιους παραδείσους.
αυτό ακριβώς εκπαιδευόμαστε να αγαπάμε τα λάθη μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό σου απόγευμα...φιλιά
Δεν γνωρίζω αν εκπαιδεύτηκα να αγαπάω τα λάθη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι οι πιο ενδιαφέρουσες και οι πιο έντονες στιγμές τις ζωής μου ήταν τα λάθη μου...
Και ας πληρώνω ακόμα για ορισμένα από αυτά...
"...κι επιτρέπουν στα πόδια μας
ΑπάντησηΔιαγραφήνα αναζητούν καινούργιους παραδείσους."
καλώς ανταμωθήκαμε !
Και καλό σου βράδυ
christina
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ίδια λάθη δεν κάνουμε διαρκώς; Ε, αλίμονο πια αν δεν τα αγαπήσουμε κάποια στιγμή. Φιλιά κι από μένα
Αθηνά
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι...αλλιώς θα μέναμε "στολίδια μιας άκαμπτης ζωής". Αυτά ανατρέπουν την πορεία και της δίνουν ενδιαφέρον.
e-Apenanti
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς βρεθήκαμε! Καλό βράδυ και σε σένα και καλή εβδομάδα εύχομαι :)
Τι όμορφο ;')
ΑπάντησηΔιαγραφήώστε 'ανεπαίσθητα' λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως η διαφορά του αισθητού από το ανεπαίσθητο να είναι τελικά αυτή η κλωστή...
κι ίσως πάλι να μην έχουν σημασία οι λέξεις όταν μιλάμε για την αίσθηση ενός τέτοιου κειμένου...
καλό βράδυ...
Κάποια*
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ! Αν και βρέχει εύχομαι να είναι η μέρα σου φωτεινή.
nimertis
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως καλέ μου φίλε να είχα στο μυαλό μου τους ανθρώπους που συναναστρέφεται κανείς από επιλογή οπότε οι διαφορές μεταξύ τους είναι ανεπαίσθητες, ίσως πάλι και όχι γιατί πολλές φορές έχω αυτή την αίσθηση για όλους τους ανθρώπους.
Σ' ευχαριστώ θερμά και για το πέρασμά σου από εδώ και για όσα απλόχερα και ειλικρινά προσφέρεις από το δικό σου μετερίζι.
Ανδρείκελα στης μοίρας τα τυφλά δυο χέρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήEstella
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση"
Ακόμα και σήμερα, που διανύω την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω καταφέρει να διακρίνω το σωστό από το λάθος,
και πως να το διακρίνω άλλωστε, αφού στην ουσία δεν ξέρω, πραγματικά, τι σημαίνει λάθος, δεν έτυχε να με διαφωτίσει κανείς, να μου πει, που αρχίζει το ένα, και που τελειώνει το άλλο, την διαχωριστική γραμμή εννοώ...
Μήπως άραγε, σημαίνει, πως, όταν μια ενέργειά μας, που αποβλέπει σε κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, δεν μας "βγεί", είναι αυτό που ονομάζουμε λάθος;
Αυτό ναι, είναι λάθος, όχι όμως κρινόμενο εκ του αποτελέσματος,
ή από τους μη ενδεδειγμένους χειρισμούς, αλλά από το σκεπτικό,
επειδή στόχευε κάπου, εν τη γενέσει του.
Νομίζω, πως θα πρέπει να ενεργούμε βάσει ενστίκτου,
και εσωτερικής παρόρμησης, αλίμονο αν ήταν προδικασμένο το αποτέλεσμα...
Το "όπου μας πάει" είναι η καλύτερη συνταγή, αφού, και στην περίπτωση,
που δεν μείνουμε πλήρως ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα,
πάλι θα ξαναδοκιμάσουμε στο μέλλον, με τα ίδια ακριβώς κίνητρα,
τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία, και την προσωπική οπτική
που μας διέπει, γιατί πάντα ο παράδεισος να περιμένει,
και περιμένει αιώνες τώρα...
Αν είναι να "μεταμορφωθούμε", για να πετύχουμε κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, τότε τα επινίκια, τα δικαιούται κάποιος "άλλος",
όχι εμείς πάντως...
Άσε που τις πόρτες του παράδεισου, σ αυτή την περίπτωση, θα τις βρούμε ερμητικά κλειστές, παρ όλο που θα κρατάμε "στα χέρια μας" το τρόπαιο,
αλλά μόνο "εκεί"...
Αυτό ναι, μπορεί να χαρακτηριστεί ΛΑΘΟΣ, ολέθριο όμως...
Aristos
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαντώ αποσπασματικά καθώς το συνολικό σου συλλογισμό δεν είμαι σίγουρη ότι τον κατάλαβα.
Αν η μεταμόρφωση έχει να κάνει με εξέλιξη (κάμπια- πεταλούδα) νομίζω επιβάλλεται, αν πάλι έχει να κάνει με μετάλλαξη (μεταμόρφωση Κάφκα)τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Το όπου μας πάει προσωπικά το θεωρώ επικίνδυνο, εξάλλου αυτή είναι η διαφορά μας από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου, ότι διαθέτουμε σκέψη και λογική.