Δεν έχω αυταπάτες
Ξέρω ότι θα παραμείνω μόνη μου
στο έλεος μιας εκκωφαντικής σιωπής
στολισμένης με φλυαρίες ασήμαντων γεγονότων.
Κάποτε θα ομορφαίνω
Κάποτε θα ασχημαίνω
Από καιρό σε καιρό θα ερωτεύομαι
το θρόισμα των φύλλων
που είναι καταδικασμένα
να εκτίσουν την ποινή τους το φθινόπωρο.
Μια μέρα θα ελευθερώσω
όλους τους λαγούς που κρύβω στο καπέλο μου
Θα τους αφήσω να τρέξουν
μέχρι την άκρη του ορίζοντα
Θα ανέβω στο κατώφλι μιας καινούργιας μέρας
φορώντας το λευκό μου φουστάνι
Θα στροβιλίσω τις ώρες μου
γύρω από τις αόρατες σου νότες.
ενώ εσύ θα απλώνεις ένα σύννεφο ομπρέλα
κάτω από τον ήλιο
που μας λιώνει τα όνειρα.
(φωτογραφία :Sea of Clouds by MattTheSamurai)