Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Η μέρα της ακρίδας

                                                   
Μέρες πολλές στοίχειωνε την μεγάλη πράσινη γλάστρα η νεκρή ακρίδα.
Ο νεαρός φύκος έριχνε που και που την σκιά του πάνω της εξομοιώνοντας το χρώμα της με αυτό του χώματος και την εξαφάνιζε.
Η γυναίκα μπαινόβγαινε στο μπαλκόνι, ελπίζοντας ένα δυνατό φύσημα του αέρα να την πάρει και να την σηκώσει, να την πάει  έστω λίγα μέτρα πιο  μακριά, να χαθεί επιτέλους από το οπτικό της πεδίο.
Ο αέρας όμως είχε τα δικά του σχέδια... Ζευγάρωνε ήσυχα με την άνοιξη και δεν είχε όρεξη για δουλειά. Παρατηρούσε την ανθοφορία, φιλούσε απαλά τα μπουμπούκια για να φρεσκάρει την αναπνοή του  κι επιδιδόταν σε τρυφερούς εναγκαλισμούς με την ανεκτή τις περισσότερες των φορών, μεσημεριανή ζέστη.
Η γυναίκα είδε κι απόειδε, πήρε ένα μικρό χαρτονένιο κουτί από πούρα που είχε ξεμείνει στο ψυγείο της από την πρωτοχρονιά κι έβαλε την ακρίδα μέσα να πάει να την θάψει στο διπλανό οικόπεδο. Την ώρα που την σήκωνε, φορώντας το λευκό λαστιχένιο γάντι μιας χρήσεως, παρατήρησε πόσο έμοιαζε το γκρίζο καφέ σώμα της με τα δύο τρία ξερά φύλλα που ήταν πεσμένα παραδίπλα.
Πόσο μοιάζουν όλα τα πεθαμένα πράγματα, σκέφτηκε.
Ένα παιδί ακούστηκε να κλαίει δυνατά από το απέναντι μπαλκόνι.
Πόσο μοιάζουν όλα τα ζωντανά... μουρμούρησε σιγανά.
Ύστερα φόρεσε τα φτερά της ακρίδας κι έτρεξε να προλάβει να φάει την μέρα. Ποιος ξέρει αύριο με τι θα έμοιαζε... Ποιος δίνει εγγυήσεις για αυτά τα πράγματα...


(φωτογραφία : grasshoper by obicen)




                                                                                                                               

24 σχόλια:

  1. Μάλιστα...
    Μετά τις μύγες μας την έπεσαν οι ακρίδες!
    Ελπίζω να μην ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες 9 πληγές του Φαραώ...
    Αν και με τους βατράχους δεν έχω θέμα! Τους συμπαθώ.
    Εν τω μεταξύ ενίσταμαι διότι η ακρίδα της φωτογραφίας ουδόλως ομοιάζει με εκείνην τη νεκρή στη γλάστρα που η θέα της ενοχλεί την γυναίκα.
    Παρ' όλα αυτά είναι τυχερή (η γυναίκα) που έστω και με ξένα φτερά θα προλάβει να φάει τη μέρα.
    Άλλοι δεν μπορούν να φάνε παρά μόνο υδαρείς τροφές!
    Προς το παρόν φυσικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τις εννιά πληγές δεν ξέρω, έντομα όμως θα παρελάσουν αρκετά, άλλωστε είναι συναφή με τον τίτλο του ιστολογίου...
      Η φωτογραφία είναι από παλαιότερες ευτυχισμένες στιγμές της ακρίδας- έτσι συνηθίζεται.
      Όσο για την μέρα δεν απαιτείται οδοντοστοιχία, μόνο όρεξη :)
      υ.γ. 1(δεν σε λυπάμαι καλό θα σου κάνει, θα ξανανιώσεις bebe)
      υ.γ. 2 έπεσε ακρίδα και στους αναγνώστες σήμερα...
      υ.γ. 3 sweet dreams Αθηνούλα (να μην γράψω και για τα κουνούπια τώρα που καλοκαιριάζει;)

      Διαγραφή
  2. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις Κυπαρησία. Ούτε η μέρα. Η στιγμή μονάχα.
    Υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η στιγμή πραγματικά...
      Σ΄ευχαριστώ πολύ misoagnosti... τι μισοάγνωστη δηλαδή, περισσότερο μισογνωστή μου πάει :)

      Διαγραφή
  3. Άραγε αυτή ανήκει στα ζωντανά πλάσματα που όλα μοιάζουν ή μήπως στα νεκρά που όλα μοιάζουν; υποπτεύομαι πως αναρωτιέται και αν για κάτι είναι σίγουρη είναι πως η απάντηση είναι καθαρά θέμα οπτικής

    καλησπέρα k.Mer

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τυχαίνει να περνάμε χρονικά διαστήματα που μοιάζουν νεκρά, είτε λόγω ακινησίας είτε λόγω συναισθηματικής ατονίας...Η παρατήρηση της θέσης στην οποία βρισκόμαστε είναι θαρρώ μια αρχή για να καταφέρουμε να περάσουμε στο κόσμο των ζωντανών.
      Την καλημέρα μου Μάκη

      Διαγραφή
  4. ακριβώς...ποιος δίνει εγγυήσεις για αυτά τα πράγματα...σου στέλνω τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κυπαρησία, βλέπω ότι έχεις ένα .. θέμα με τα έντομα :)

    Πάντως είναι .. αδηφάγες οι άτιμες. Όπως υποδηλώνει η αγγλική ονομασία τους (grasshoppers), πηδούν (hop) από φυτό σε φυτό και από φύλλο σε φύλλο!

    Grasshopper

    Xαιρετώ, με .. τι άλλο ?

    At the hop !

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά κι έχω ένα θέμα...Τόσο μικροσκοπικά που είναι ανήκουν στις λεπτομέρειες κι αγαπώ τις λεπτομέρειες.
      Καληνύχτα με μικρόκοσμο :)

      Διαγραφή
  6. Μμμμ,εμένα μου άρεσε το στιγμιότυπο.Επίσης,πού και πού να βλέπεις μια ακρίδα δεν είναι καθόλου κακό.Άλλο τι γίνεται στις καλλιέργειες.
    Τελικά πέρασε καλά η μέρα;Στη βεράντα εδώ,έχουμε ουκ ολίγα έντομα και ζωύφια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι το ζητούμενο, να μην περνάει η μέρα αλλά να καταβροχθίζεται. Με το σκεφτικό αυτό δεν θα έλεγα ότι βαρυστομάχιασα...
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  7. Πρώτη φορά διαβάζω για κηδεία ακρίδας! Η οποία εν συνόλῳ δεν αφήνει τίποτα όρθιο! Και οι «ακρίδες» είναι πολλές για τη χώρα, που δείχνει ανύμπορη να τις αποφύγει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο που οι κανονικές ακρίδες τρώνε για να ζούνε ενώ οι "ακρίδες" που αναφέρεις ζούνε για να τρώνε Apokalipsis...

      Διαγραφή
  8. εγγυήσεις δύσκολο να υπάρχουν!ζήσε τη στιγμή!:) λατρεύω σε σένα που παίρνεις αφορμή από τα πιο απλά πράγματα...και καταφέρνεις να μ αγγίζεις τόσο!υπέροχο!φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καλή ώρα ήρθε το σχόλιό σου Phantoma. Πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι μάλλον δεν κατάφερε αυτή η ανάρτηση να επικοινωνήσει όπως θα ήθελε...
      Σ΄ευχαριστώ πολύ, φιλιά κι από μένα ✿

      Διαγραφή
  9. υπέροχο...πόσες εικόνες μας δημιούργησες και πόσες εναλλαγές στην διάθεσή μας...πολύ όμορφη ιστορία...!!!

    πόσο μοιάζουν όλα τα πεθαμένα πράγματα και πόσο μοιάζουν τα ζωντανά...έχεις δίκιο...είναι ακριβώς ίδια ...τα φτερά όμως είναι η ουσία ...!!!
    μια καλημέρα αφήνω...
    καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω melissa lli κι ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο.
      Τα φτερά ναι κι ας είναι και δανεισμένα από ανύπαρκτα πλάσματα...
      Καλό απόγευμα :)

      Διαγραφή
  10. Κ..Μερ.
    Καλημερα...!!!
    καιρο εχω να σταματησω σε καποιο ιστολογιο....και να μεινω..!!!Θα ειναι αυτο το κατι που περιγραφεις στις ιστοριες σου...πηγα πιο κει ειδα και χρωματα...αλλα αυτο που οι ιστοριες σου μοιαζουν να συνεχιζονται κι εξω απο τις αναρτησεις..... καθολου δεν φαινεται... καθολου σου λεω...!!!!
    που μας τις κρυβεις??? Ισως καλα κανεις γιατι ειναι κι αδιακριτα ματια εδω μεσα...πολυς κοσμος ανακατα ριγμενος...

    καλη συνεχεια... θα περιμενουμε
    την νεα σου εμπνευση..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ...Θα μου άρεσε πραγματικά τα γραπτά μου να συνεχίζονται και να βρίσκουν νέες διαδρομές στο μυαλό όσων τα διαβάζουν, μακάρι να συμβαίνει αυτό κάποιες φορές.
      Καλό μήνα σου εύχομαι :)

      Διαγραφή
  11. συμβαίνει αυτό !!! ίσως γι' αυτό κάποιοι δεν αφήνουν το αποτύπωμά τους εδώ... συνεχίζουν τα ταξίδια σου στο μυαλό τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χτυπήστε το κουδούνι να ξέρω ότι περάσατε κι είναι αρκετό... Ξέρω συμβαίνει και σε μένα να αισθάνομαι πράγματα και να αδυνατώ να σχολιάσω. Ωστόσο όλοι γράφουμε για να επικοινωνήσουμε αλλιώς θα τα κρατάγαμε στα συρτάρια μας, έτσι δεν είναι;
      Φιλιά seirie,ευχαριστώ :)

      Διαγραφή
  12. Κυρία μου, όσο εσείς θα γράφεται,
    εγώ θα σας διαβάζω,
    και θα υποκλίνομαι σεμνά στο ταλέντο σας...
    Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ δεν μπορώ παρά να σας ευχαριστήσω για το τόσο κομψό σχόλιο...Πάρτε και το έμβλημα να σας φυλάει από το κακό μάτι ✿

      Διαγραφή