Έβραζε στο ζουμί του για δυο ολόκληρους χειμώνες και μια ξεδιάντροπη άνοιξη. Κάθε τόσο έχωνε την μαντεμένια κουτάλα βαθιά μέσα του, δοκίμαζε, σκληρό το κρέας και πως να μαλακώσει με τόση απουσία στο κόκκαλο.
Στο αριστερό πάνω ράφι, κλεισμένη στο τετράγωνο λαμαρινένιο κουτάκι του καφέ, η κόρη των ματιών του έγραφε συνταγές για τυφλούς ερωτευμένους και μελετούσε τους εναπομείναντες κόκκους πάθους κάτω από το μικροσκόπιο της θλίψης της.
Κάπου κάπου σήκωνε το καπάκι, ξεμούδιαζε το βλέμμα της επάνω του. Ύστερα ξάφριζε τους αφρούς του θυμού του, κράταγε το νερό καθαρό.
Κάπου κάπου την ώρα που ο αετός του δάγκωνε το συκώτι χτύπαγε συνθηματικά την πόρτα στο κουτάκι της. Ύστερα άφηνε τους υδρατμούς της καρδιάς του ελεύθερους να τους εισπνεύσει εκείνη.
Ένα μέτρο και λίγα εκατοστά τους χώριζαν κι όμως ήταν αδύνατο να συναντηθούν. Ήταν τα κενά αέρος που μεσολαβούσαν κι άφηναν τα στόματα να χάσκουν στην θέα της νοσταλγίας και τα χνώτα να στοιχειώνουν ορφανά.
Νιώθω τυχερή που μπορώ να σε διαβάζω στο χώρο σου. Δηλώνω φαν της γραφής σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Ανταποδίδω το τυχερό του πράγματος κυρία μου και σας αφήνω ένα λουλουδάκι να ομορφύνει το βράδυ σας ✿
Διαγραφήη πρώτη λέξη που μου ήρθε ήταν "θυμός". κατόπιν εφιάλτης. από εκείνους τους καφκικούς. τελικά η γραφή απλώνεται σαν κέντημα πάνω σ'όλα αυτά. αυτό θα κρατήσω. πριν την επόμενη ανάγνωση
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεκτά όλα τα συναισθήματα Μάκη κι αν καταλήξεις αλλού ευχαρίστως να το διαβάσω. Άλλωστε έχει τόσο ενδιαφέρον να βλέπω την ματιά σας...
ΔιαγραφήΞέρω ότι δίνεις προσοχή στις αναρτήσεις μου και σε ευχαριστώ πολύ.
Καλό βράδυ :)
Κάθε φορά που διαβάζω κείμενο σου ζηλεύω όλο και περισσότερο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι χάρισμα, στο έχω ξααπεί...
Είμαι τυχερή που σε διαβάζω.
Έτσι είναι οι γατούλες...ζηλιαρούλες αλλά κι αξιαγάπητες...
ΔιαγραφήΦιλιά serenata, σ' ευχαριστώ :)
όλα τα κείμενά σου είναι πανέμορφα. Κάθε ένα καλύτερο από το προηγούμενο. μπράβο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ νερίνα ღ, πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω :)
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Τρομακτική εικόνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τρομάζουν τα λούνα-παρκ.
Και το τσίρκο επίσης , αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Με τα μισοφέγγαρα, δεν έχω πρόβλημα. Αντιθέτως!
Τώρα από εκεί και πέρα δυσκολεύομαι. Μπερδεύομαι.
Στο νου μου έρχεται ο Προμηθέας, αλλά δεν μπορώ και να τον συνδέσω με το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι…
Δεν ξέρω καν ποιος προσέβαλλε την κοσμική τάξη σε αυτή την ιστορία. Ποιος αντιστάθηκε;
Να ήταν άραγε η κόρη των ματιών;
Αλλά πάλι πόσο μπορείς να αντισταθείς όταν είσαι κλεισμένος σε κουτάκι του καφέ κι είσαι απλώς μια κόρη οφθαλμού;
Πολύ με προβληματίζει το νυχτερινό 2.
Με το νυχτερινό 1 με είχε προβληματίσει μόνο το μπαλόνι και η θέση του, μα εδώ έχω θέματα!
Όπως π.χ. από τι ήταν και δυο χρόνια δεν έλεγε να βράσει; Ποιος είχε τοποθετήσει την κόρη στο καφεκούτι και γιατί;
Γιατί το ξάφριζε το ζουμί;
Θα το χρησιμοποιούσε κάπου μετά και που;
Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι την ταραχή μου.
Και την διαταραχή μου, μη σου πω…
Είναι φυσιολογικό να σε προβληματίζει το 2 περισσότερο από το 1 διότι όσο μεγαλώνουν τα νούμερα τόσο μεγαλώνει και το σκοτάδι, μέχρι να φτάσουμε στον απόλυτο σκοταδισμό και να ησυχάσουμε όλοι- υπομονή θέλει. Οπωσδήποτε να προμηθευτείς τα γυαλιά που φοράνε στην έκλειψη, όχι ότι θα βοηθηθείς αλλά ταιριάζουν με το στυλ των νυχτερινών.
ΔιαγραφήΚαι νιώθοντας ότι κάλυψα όλες τις απορίες σου θα δώσω την χαριστική βολή λέγοντάς σου να το διαβάσεις κι αυτό ανάποδα, δηλ. από το τέλος προς την αρχή. Αν και πάλι σου μείνουν ερωτηματικά σημαίνει ότι η διαταραχή σου είναι άνευ σημασίας.
Φιλάκια :)
Ε λοιπόν το έκανα!
ΔιαγραφήΤο διάβασα από το τέλος προς την αρχή!
Και ενώ αρχικά κάτι πήρε να διαφαίνεται στο τέλος χάθηκα πάλι!
Αλλά τελικώς, αυτό είναι το δικό μου ζητούμενο από τις ιστορίες σου. Το να μπορώ να χάνομαι!
Ω! Τέτοια γυαλιά προμηθεύτηκα διότι ήθελα να δω την Αφροδίτη που πέρναγε μπροστά από τον Ήλιο!
Από υπομονή πάντως, όσο μεγαλώνω αποκτώ όλο και περισσότερη! Νομίζω...
Οπότε θα περιμένω υπομονετικά όλα τα σίκουελ του "Νυχτερινού".
Και του "Πρελούδιου". Γιατί όχι;
Σε ασπάζομαι!
Μου άρεσε αυτό το ζητούμενο... Θα σου στείλω και πετραδάκια να βρίσκεις το δρόμο της επιστροφής μην μου ξεμείνεις σε καμιά ιστορία και σε ψάχνει το στεφάνι σου :)
ΔιαγραφήΚαλή επιλογή τα πετραδάκια, διότι τα ψιχουλάκια, που είχε πάρει κάποιος άλλος τα παλιά χρόνια, θα τα φάω από μόνη μου. Σιγά μην τα αφήσω για τα πτηνά!
ΔιαγραφήΚενά αέρος στη θέα του νόστου και του πόνου ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε το κείμενό σου.
Είναι πάντως παρατηρημένο ότι όσοι πετάνε ψηλά αναπόφευκτα συναντούν κενά αέρος .. κυριολεκτικά και μεταφορικά !
Flying high !
:)
Το κακό είναι να πέφτεις σε κενά στα χαμηλά και να μην έχεις και θέα για να ισοφαρίσεις.
ΔιαγραφήΔεν νομίζω να έπεφτα με αλεξίπτωτο, θαυμάζω τέτοια εγχειρήματα αλλά μέχρι εκεί.
Χαίρομαι που σου άρεσε :)
Καλό βράδυ negentropist
αυτή η ανάρτηση!έχει κάτι δίσημο,νομίζω!ανατριχιαστική γραφή!τη λάτρεψα!άργησες να ανεβάσεις κάτι..αλλά με αποζημίωσες!κρατάω αυτό!και τα χνώτα να στοιχειώνουν ορφανά..... σαν να κόβεται με διακεκομμένες γραμμές..ο διαθέσιμος αέρας!λες και ο αέρας κομμάτιασε την οργή!υπέροχη!τα γλυκά μου φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή"σαν να κόβεται με διακεκομμένες γραμμές ο διαθέσιμος αέρας", να μια άλλη οπτική που επιτρέπει καινούργιες εικόνες να γεννηθούν κι ίσως και κάτι περισσότερο. Με κακομαθαίνεις Phantoma με τόσα θαυμαστικά κι επαίνους αλλά δεν παραπονιέμαι...σ΄ευχαριστώ :)
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά κι από μένα ✿