Ο τυφλός ψαράς

Οι ανθρώπινες ιστορίες μπορούν να εμπνεύσουν. Μέσα από αυτές γινόμαστε ο άλλος, μπαίνουμε στα παπούτσια κάποιου άλλου και κοιτάμε τη πραγματικότητα. Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό και πολύ απελευθερωτικό γιατί απεγκλωβιζόμαστε από τα στενά όρια της αντίληψης που ασυνείδητα ή συνειδητά έχουμε επιβάλει στους εαυτούς μας. Η ιστορία είναι το πέρασμα στην άλλη πραγματικότητα, η ανάγκη να συνδεθείς με κάτι που δεν είναι δικό σου και ταυτόχρονα είναι. Και οι ιστορίες αυτές έχουν κεντρικό ρόλο να παίξουν γιατί πρώτα πρώτα μπορεί να διαμορφώσουν πρότυπα και τα πρότυπα δημιουργούν αξίες και τρόπους συμπεριφοράς. Παλιότερα αυτοί που ‘παιρναν τα βουνά θεωρούνταν γραφικοί τώρα θεωρούνται πρωτοπόροι. Σε αυτή την εποχή χρειαζόμαστε ανθρώπους που έχουν αποσκιρτήσει από την καθεστηκυία, και έχουν αποφασίσει να φύγουν έξω από αυτό το μονοδιάστατο τρόπο που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους. Οι ιστορίες του σήμερα είναι ο πολιτισμός του αύριο. 

Ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από την ουσία του ανθρώπου. Είναι απαραίτητη μια ριζοσπαστική αναθεώρηση του κόσμου και της πραγματικότητας που μας περιβάλλει, χρειαζόμαστε το πλημμύρισμα από την απελευθερωτική δύναμη του ουτοπικού πνεύματος, ότι όλα είναι δυνατά, ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο. Εάν δεν επινοήσουμε ένα νέο χάρτη για τις ζωές μας η προοπτική για αυτόν τον πολιτισμό διαγράφεται ζοφερή. Τα λόγια του Γκράμσι είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: «Ο παλιός κόσµος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούµε στην εποχή των τεράτων». 

Από την συνέντευξη του Σ. Βογιατζή στο elculture.gr, ολόκληρη εδώ.