Μ΄αρέσει ν' ανακαλύπτω μικρούς θησαυρούς. Πάντα μου άρεσε. Ένα όστρακο, ένα κομμάτι γυαλί που το στρογγύλεψε η θάλασσα, ένα ξερό φύλλο με ωραίο σχήμα.
Στην ουσία τίποτα δεν έχει πραγματική αξία μέχρι την στιγμή που εσύ για κάποιο λόγο θα θελήσεις να το αποκτήσεις. Πόσα είναι τα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε αλλά μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου για να πιστέψουμε το αντίθετο... Μεγάλη η λίστα αλλά κι ο πρόλογος για να πω τελικά ότι ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι το μάτι μου έπεσε σ' ένα σχόλιο που έλεγε...
"Αν υπάρχει αληθινή νοσταλγία,είναι για τα πράγματα που ποτέ δεν είδαμε,για τις γυναίκες που ποτέ δεν κοιμηθήκαμε μαζί τους,για τους φίλους που δεν κάναμε.
Ανήκουμε σ' όλους τους τόπους που δεν γνωρίσαμε....
Όταν ακούω αυτό το τραγούδι γεμίζω με αληθινή νοσταλγία για όλα αυτά..."
Αυτός ήταν ο μικρός μου θησαυρός για σήμερα. Δυό γραμμές
κάτω από ένα τραγούδι. Δυό γραμμές με αποστολέα έναν άγνωστο άνθρωπο και παραλήπτες άλλους άγνωστους ανθρώπους.
Αναρωτήθηκα γιατί σου έκανε κλικ αυτό το σχόλιο. Πήγα λοιπόν και κοίταξα ορισμένα από τα υπόλοιπα σχόλια και, ναι, νομίζω ότι δεν μπορούσε να σου κινήσει το ενδιαφέρον κάποιο άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως επί παραδείγματι αυτό που ξεχώρισα:
"geia sou re mpoufo!akoma yparxeis mesa mou!".
ΥΓ. Όπως ήταν αναμενόμενο για ακόμα μία φορά ξέφυγα από το θέμα της ανάρτησης. Δεν ήταν τελικά τυχαίο που στην Έκθεση δεν είχα πάρει ποτέ πάνω από 12!!!
Σε απολαμβάνω... Είσαι η άλλη πλευρά του φεγγαριού:)
ΔιαγραφήΕννοείται ότι γέλασα πολύ με το σχόλιο.
Όσο για την έκθεση μην σκάς...κι εμένα μου έγραφαν
συνέχεια ότι είμαι δογματική.
Είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης, Κυπαρησάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά φιλιά!!!
Σε χάσαμε από την γειτονιά daddy...
ΔιαγραφήΦιλάκια κι από μένα!
ετσι στα απλά είναι όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ασκόπως ψάχνουμε αλλού το μυστικό...
ΔιαγραφήΑπό τη μια, εμείς νοηματοδοτούμε τα πάντα -θα τολμούσα να ισχυριστώ πως με μια έννοια τα καθιστούμε 'ορατά' - από την άλλη, η αυταξία των 'πραγμάτων' μας... εκδικείται κάποτε... εκείνο που αγνοήσαμε, έρχεται η ώρα που μας γυρίζει την πλάτη, εκείνο που ενθρονίσαμε, είχε απλά, ένα άλλο μέγεθος, άσχετο με την ανάγκη μας... [εξαιρετικό το τραγούδι..] μια όμορφη καλησπέρα... επιτέλους, άνοιξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία που χειρίζεσαι την ελληνική γλώσσα φίλε Νημερτή...(Δεν το διαπιστώνω τώρα) Το σχόλιο σου συμπλήρωσε πολύτιμα αυτή τη δημοσίευση.
ΔιαγραφήΕπιτέλους άνοιξη, ευτυχώς δεν μας ξέχασε.
Καλό βράδυ...
Ο Δημόκριτος είχε πει, «μην λυπάσαι για όσα δεν έχεις αλλά να χαίρεσαι για όσα έχεις». Σκέψου πως κάτι αδιάφορο που έζησες να το νοσταλγήσει κάποιος άλλος! Δεν μπορούμε να έχουμε τα πάντα. Μόνο όσα κατακτούμε. Και η αξιολόγηση των πραγμάτων και των εμπειριών είναι ανάλογη της ανθρώπινης σχετικότητας που φύσει τοῦ εἰδέναι ὀρέγεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα πάντα να είχαμε δεν νομίζω ότι θα καλύπταμε
Διαγραφήτα κεφαλόσκαλα κάποιων συναισθημάτων που απαιτούν
ειδική μεταχείριση.
Σε χαιρετώ Apokalipsis
//
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν υπάρχει αληθινή νοσταλγία,είναι για τα πράγματα που ποτέ δεν είδαμε,για τις γυναίκες που ποτέ δεν κοιμηθήκαμε μαζί τους,για τους φίλους που δεν κάναμε.
Ανήκουμε σ' όλους τους τόπους που δεν γνωρίσαμε.... //
Μικρός θησαυρός ;
Μόνο ;
Καλή σου Νύχτα k.Mer
Στο ίδιο κουτί μπαίνουν αυτού του τύπου τα ευρήματα
Διαγραφήοπότε μικρά ή μεγάλα ποιος νοιάζεται... Αρκεί να τα συναντούμε.
Καλό μεσημέρι Apenanti
Μου αρέσει να "ανακαλύπτω" ανθρώπους, που ανακαλύπτουν μικρούς θησαυρούς, που δεν περιέχονται σε ένα τυπικό θησαυροφυλάκιο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα :)
Μα δεν είναι τόσο βαρετά πανομοιότυποι αυτοί του "τυπικού θησαυροφυλακίου";
ΔιαγραφήΗ χαρά της ανακάλυψης είναι αμοιβαία V (και δεν το λέω για να το πω). Θα σε συναντήσω κι από την άλλη μου σελίδα καθώς πρόσεξα ότι σου αρέσει η ζωγραφική.
Όμορφο σαββατοκύριακο σου εύχομαι :)
Με πρόλαβες...τώρα το είδα:)
Διαγραφή:) δεν μου αρέσει μόνο... άγγιξες θέμα που πονάει.
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου !
συμφωνώ απολύτως με όλα και με τα λόγια και με το άσμα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό σκ...φιλάκια
Καλό σαββατοκύριακο Χριστίνα, φιλάκια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήστο μπαουλάκι με τα πολύτιμά μου θα προσθέσω και αυτό που μόλις διάβασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα έρθει να κάνει παρέα στην αγάπη, στην ηρεμία, σε λίγους κόκκους άμμου που είναι στοργικά φυλαγμένοι μέσα σ’ ένα μικρό μπουκαλάκι και σ' ένα άλλο που φυλάει ένα απειροελάχιστο κομμάτι θάλασσας...
σ' ένα γράμμα του παππούλη μου που δεν γνώρισα ποτέ, σε μια χαρτοπετσέτα με το πρώτο "σ' αγαπώ" μου, στις πρώτες τουφίτσες που έκοψα από τα μαλλιά των παιδιών μου...
γεμίζει το μπαουλάκι μου σιγά-σιγά με τα πολύτιμα του κόσμου μου... βοηθάς και συ σε σ' αυτό εκλεκτή μου!
Γεμίζει το μπαουλάκι κι αδειάζουμε εμείς κι έτσι επέρχεται η αδισώπητη ενίοτε ισσοροπία... Ας μην συνεχίσω και καταστρέψω ολοσχερώς το τόσο τρυφερό σου σχόλιο λόγω της σημερινής μου συναισθηματικής αδιαθεσίας. Είναι ωραίο ν΄απλώνουμε κάπου κάπου την νοσταλγική μας πραμάτεια και να την παρατηρούμε.
Διαγραφή