Μ. Καραπάνου

Διαβάζω από καιρό σε καιρό γραπτά που με φέρνουν σε αμηχανία. Μου θυμίζουν μπαλκόνια σπιτιών την περίοδο των Χριστουγέννων  με μοναδικό στόχο να ξεπεράσουν   το ένα το άλλο σε αριθμητική ποσότητα  λαμπιονιων. Δεν αλλάζει το περιεχόμενο του κουτιού στολίζοντας το με περισσότερες κορδέλες, αυτή είναι η αλήθεια. Αγάπησα αυτούς που έγραφαν απλά, αυτούς που έγραφαν από την ψυχή τους και η ψυχή δεν χρειάζεται στολίδια, τι να τα κάνει άλλωστε...Τρία χρόνια πάνε που έφυγε η Μαργαρίτα Καραπάνου, πέντε που δεν την διαβάζω γιατί με κάποιο τρόπο καταφέρνει κι επηρεάζει την γραφή μου. Δεν την διαβάζω αλλά ονειρεύομαι την μέρα που θα είμαι αρκετά ισχυρή ώστε να μπορώ να το κάνω.
Κυπαρησία Σ.

Από το Feedage. com
 Λες κι αναζητούσε από την πρώτη στιγμή ν’ ανακαλύψει το νόημα της ζωής, να το αναλύσει. Με μια ειλικρίνεια που «σπάζει κόκαλα». Όσα πολλοί δεν τολμούν να ομολογήσουν ακόμη και όταν γεράσουν αυτή τα είπε στα δεκατρία, στα δεκατέσσερα, στα δεκαπέντε της χρόνια, πριν το τέλος ακόμη της εφηβείας. Γι’ αυτό και δε με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άλλοι συγγραφείς στέκονται απέναντί της μ’ επιφύλαξη, φανερά αμήχανοι. Ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη η άτιμη, και τώρα καθώς θα κάθεται εκεί πάνω ή εκεί κάτω ή όπου αλλού και θα παίζει με τα σκυλιά της θα ρίχνει ματιές στη γη και θα χαμογελά πλατιά, μ’ ένα ειρωνικό μειδίαμα.

Μ’ αρέσει πολύ η Μαργαρίτα Καραπάνου. Γιατί; Επειδή είναι πολύ διαφορετική απ’ τους πληκτικούς, επί το πλείστον, ομοτέχνους της. Γιατί γράφει ενδιαφέρουσες ιστορίες, που δε γίνονται ποτέ βαρετές. Γιατί μπορεί και περνά στον αναγνώστη κάποια μηνύματα, με τρόπο αβίαστο, αληθινό. Και γιατί, να, φαντάζει στα μάτια μου, σαν ένας μικρός παράξενος ήλιος λογοτεχνικής ζωής…

Ύστερα από ένα άσχημο όνειρο παρακάλεσα το θεό να με αφήσει να ζήσω,τίποτε άλλο, γιατί η ζωή είναι πολύ ωραία.
Τα έχεις όλα, χωρίς να έχεις τίποτα.
Υπάρχει η φαντασία που συμπληρώνει κι έτσι η ζωή είναι καταπληκτική. (Μ. Καραπάνου)

Στο τέταρτο βίντεο μιλάει  για τους φίλους της μητέρας της  (γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις  όσο και να μας κακοφαίνεται)