Νυχτερινό 1

Ήταν ο καπνός του τσιγάρου μου που ανέβαινε στο ταβάνι και στριφογύρναγε προκλητικά αγκαλιά με τους καπνούς των άλλων χωρίς να νοιάζεται για συστάσεις.
Ήταν το φθηνό βλέμμα του άντρα που καθόταν απέναντι μου και προσπαθούσε να βρει τρόπο να παζαρέψει το δικό μου που ήταν κλειδωμένο στο χρηματοκιβώτιο μαζί μ' ένα κομμάτι από δέρμα φιδιού για να του φέρνει τύχη.
Ήταν ο τραγουδιστής που έλιωνε από τα πάθη του κι από την ναρκωμένη αναπνοή του κι η μουσική που σε παρακινούσε να κάψεις τα ξεχασμένα σκουπίδια πριν σε πνίξει η βρώμα.
Ήταν το ποτήρι με το ποτό που μέσα του βουλιάζει ο καθρέφτης μου και με κάνει να τα βλέπω όλα διπλά ενώ ασφυκτιώ και στα μονά.
Ήταν οι άνθρωποι που συνέχεια μπερδεύουν αυτή που γράφει μ' αυτή που κρατάει το στυλό και δεν ξέρουν σε ποια να μιλήσουν και τι να πουν.
Ήταν το πάτωμα που περπατάει περισσότερο από τα πόδια που το διακοσμούν κι έχει να πει ιστορίες που μπορεί και να μην βαριέμαι να τις ακούσω.
Ήταν η γυναίκα που μισεί τους ποιητές γιατί επιτρέπουν στο άσπρο χαρτί  να τα ρουφήξει όλα κι ύστερα τσιγκουνεύονται μισό χαμόγελο.
Ήταν και η άλλη που τους συμπαθεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Ήταν η νύχτα που τινάζει το μαύρο της χαλί και γεμίζει σκόνες από αστέρια το κεφάλι μου και το αναγκάζει να φτιάχνει ιστορίες για να τη βγάλει καθαρή.
Ήταν όλα εκεί, στην γνωστή τους θέση 
μα εγώ έλειπα.