Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Δι-αυγής


Ξύπνησε ένα πρωινό
και βρήκε όλα του τα μαλλιά πάνω στο μαξιλάρι.
Δεν λυπήθηκε
Τα έθαψε στην αυλή
δίπλα στο μέρος που κοιμόταν ο σκύλος.
Τα μάτια του δυο άλιωτα κρυσταλλάκια
κοίταξαν μακριά
μα τίποτα δεν είδαν.
Μόνο ένα σκιάχτρο στο απέναντι χωράφι
να λιγουρεύεται το πανσέληνο κεφάλι του.


Κυπαρησία Σ.

14 σχόλια:

  1. Μαρια Νικολαου
    Ευχαριστώ πολύ Μαρία ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. φωτογραφία και λέξεις σε συνεπαίρνουν!!μπράβο!
    καλημέρα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. christina
    Ακόμα γελάω με το γιανοίκι... Καλή εβδομάδα κυρία τυχερούλα κι ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα ξανά! Καλά νόμισες, μ' αρέσει πολύ εδώ!
    Θα ξανάρθω, όταν θα μπορώ να διαβάσω με άνεση.
    Χαίρομαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ που βρεθήκαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    Όσο η σκιά της πίστης φυλάει τις απώλειές μας μην λυπάσαι...
    Την καλημέρα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Woman in Blogs
    Καλώς την! Να πάρεις το ζεστό σου τσάι και να καθήσεις αναπαυτικά όποτε έχεις χρόνο και διάθεση. Εδώ η πόρτα είναι ανοιχτή και τα συναισθήματα αδέσποτα...
    Καλημερούδια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Μόνο ένα σκιάχτρο στο απέναντι χωράφι
    να λιγουρεύεται το πανσέληνο κεφάλι του"

    Ιδιαίτερη γραφή, όπως πάντα
    με παραλήπτη τα άδυτα της ψυχής...
    και με την φωτογραφία
    να δίνει τον τόνο της ατμόσφαιρας
    που δημιουργεί το κείμενο.
    Το πιο σημαντικό είναι που είσαι βραχύλογη.
    Είναι γνωστό πως είμαι λάτρης της γραφής σου...
    Με ταρακουνάς σε διάρκεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Aristos
    Βραχύλογη αλλά διττή πολλές φορές οπότε προς τι η μακρηγορία; Το ταρακούνημα δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, τεκτονικό ή άλλου τύπου, πάντως αξία έχουν αυτά που μας ξεθεμελιώνουν κομματάκι.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
    κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
    με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
    τ' ασημοδάχτυλά του."

    Είναι η υγρασία... το πιστεύω. Η ομίχλη, ξέρεις... Κάνει τους στίχους πένθιμα εμβατήρια και τις λέξεις κοράκια. Και περιμένουν. Μπράβο σου. Καλώς βρεθήκαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Estella
    Ας μην πενθούμε για τα εξωτερικά στολίδια που χάνουμε, δεν ήταν φτιαγμένα για να έχουν αιώνια διάρκεια, αυτά μπορούν να στολίσουν κι ένα σκιάχτρο δεν θα του εμφυσήσουν όμως ποτέ ψυχή. (Δες το κι έτσι κι έχει κι άλλη μια ανάγνωση ακόμη πιο αισιόδοξη...Ούτε εγώ έχω αποφασίσει πως θέλω να το διαβάζω,ανάλογα την διάθεση μάλλον)
    Καλώς βρεθήκαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. παρόλο που δεν "λυπήθηκε",το σκιάχτρο είναι πάντα εκεί να "λιγουρεύεται"..ζήτημα του καθενός είναι αν το "απέναντι χωράφι" είναι μακριά ή απειλητικά κοντά ή και τα δυο σε εναλλαγή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή