Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Προσγείωση


Ο δίσκος γύριζε πάνω στο παλιό πικάπ και κάπου κάπου κόλλαγε για χάρη κάποιων ανεπαίσθητων γρατζουνιών, μεταδίδοντας μια ελαφριά αγωνία σχετικά με το αν θα κατάφερνε να παίξει το τραγούδι μέχρι το τέλος του.
-Μα πως γίνεται να σ΄αρέσουν αυτές οι αμερικανιές; την ρώτησε.
-Το ότι μ' αρέσουν κάποια τραγούδια δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι και το σύστημα ...του απάντησε, δαγκώνοντας το κερασάκι από το μαρτίνι της. Δεν γίνεται να τα καίμε όλα στη φωτιά, αυτοί δεν έχουν τίποτα καλό, οι άλλοι τίποτα κακό...Μ' αρέσει  η μελωδία κι η ιδέα δύο αγνώστων που κατά την διάρκεια της νύχτας ενώνουν τα  σκοτάδια τους και το φως  της καινούργιας μέρας μπορεί να τους βρει κατά λίγα γραμμάρια χαράς βαρύτερους ή  ελαφρύτερους από μοναξιά.
Έτσι θα ήθελα να γυρίζει η ζωή μου γύρω από την δική σου και η δική σου γύρω από την δική μου, μελωδικά και σχεδόν συνεχόμενα, σκέφτηκε κοιτάζοντας το δίσκο μα δεν το είπε. Ήξερε ότι η εποχή του βινυλίου είχε περάσει ανεπιστρεπτί μα πάντα ήλπιζε και πόνταρε σε κάτι που δεν ήταν της μοδός.
Η μουσική  τελείωσε μα το μυαλό της στριφογύριζε πάντα...σε λάθος μέρη με λάθος ενδυμασία. Πήρε στα χέρια της το fly me to the moon το κοίταξε, έπειτα αυτόν από πάνω μέχρι κάτω κι από έξω μέχρι μέσα.
Θα με πετάξεις μέχρι το.... σπίτι μου; τον ρώτησε. Τι άλλο να ρωτούσε.


Κυπαρησία Σ.

13 σχόλια:

  1. Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο κείμενό σου, στο τέλος συλλαμβάνω τον εαυτό μου να στέκει σαν άγαλμα για μερικά λεπτά... και τις αμέσως επόμενες ώρες να διερωτώμαι...
    Αχ και να 'ξερες, πόσο μου αρέσει που μου δίνεις αυτή την πολύτιμη "ευκαιρία"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άλλο είχα ετοιμάσει αλλά πίνοντας το ζεστό μου τσάι κι ακούγοντας αυτές τις μουσικές προέκυψε αυτό...Αφού το δημοσίευσα μου ήρθε στο μυαλό μια διαφορετική εξέλιξη της ίδιας ιστορίας-είχε ενδιαφέρον.
    Ευχαριστώ για το τόσο κολακευτικό σχόλιο:)
    (Δεν θεωρώ ότι το αξίζω για την συγκεκριμένη ανάρτηση αλλά ας μην επανέλθουμε στα ίδια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όχι δεν είχε τίποτε άλλο να ρωτήσει...
    και να ρωτούσε, εκείνος δεν θα καταλάβαινε το γιατί της ερώτησης και εκείνη θα αισθανόταν χειρότερα από τη λάθος απάντηση...

    φιλία Κυπαρησία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι χρειάζονται οι ερωτήσεις στα ερωτικά ζητήματα; Κατά βάθος πάντα γνωρίζουμε τις απαντήσεις...

    Φιλιά πολλά κι από μένα Βίκυ μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με πήγε αρκετά πίσω. μου έφερε στο μυαλό εικόνες απο μια εποχή που θα'θελα να ζήσω. σε τέτοια ζητήματα, τα μάτια είναι εκείνα που διαβάζουν την ψυχή. τα λόγια περιττά (αυτό ισχύει και για τις αναρτήσεις σου, έριξα μια ματιά κι αυτό που μου έμεινε ήταν ένα χαμόγελο στα χείλη.) καλό σου βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα μπορείς να την ζήσεις...στο κόσμο της φαντασίας τα πάντα επιτρέπονται.
    Χαίρομαι για το χαμόγελο (ελπίζω να το διατηρήσεις)
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι όμορφες εποχές... Έφυγαν και δεν πρόκειτε ποτέ να γυρίσουν πίσω. Είμαστε όμως τυχεροί όσοι τις ζήσαμε, και τέτοιες αναμνήσεις είναι πάντα όμορφες για την ψυχή.

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διαβάζοντας το σχόλιό σου σκέφτηκα ότι ίσως στο μέλλον κάποιοι νοσταλγήσουν την εποχή που διανύουμε τώρα. Ξέρω ακούγεται περίεργο όμως είναι πιθανό.
    Την αγάπη μου Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεια σου Κάποια*, σ' ευχαριστώ πολύ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα δεν είναι υπέροχη αυτή η αγωνία; Εκείνο το ελαφρύ σκρατς που ξυπνάει τις αισθήσεις σαν έναν αναπάντεχο ψίθυρο... Και όλοι εκείνοι οι παλιοί να σε τραβάνε στο παρελθόν τους για να σε παραμυθιάσουν ανελέητα. Που να εξηγείς στον κόσμο... Και πως; Τελικά; Σε γύρισε σπίτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Estella
    Δεν είναι πραγματικό, ωστόσο για να το γράφω κάποτε σε κάποιο μαγικό πέταγμα υπολόγιζα που τελικά έλιωσε στο φως του ήλιου... Δεν βαριέσαι, αν δεν ήταν κι έτσι πως θα γραφαμε; Δώσε ότι τέλος προτιμάς ή βάλε τον δίσκο να ξαναπαίξει το ίδιο τραγούδι μέχρι να χαλάσει να ησυχάσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η απλά... σπάστον... Και κάψε κάθε όνειρο στη θρυψαλιασμένη του νότα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή