Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Λεωφορείον η ζωή


Στην γειτονιά μου έκλεισαν πολλά μαγαζιά αλλά άνοιξε ενα ολοκαίνουργιο γραφείο τελετών. Διότι οι άνθρωποι πολλά μπορούν να σταματήσουν να κάνουν αλλά οχι να πεθαίνουν. Ενας γνωστός μου είπε οτι θα καταλάβω οτι μεγάλωσα οταν αρχίσω να πηγαίνω συχνά σε κηδείες ( μικρή είμαι ακόμη ευτυχώς).
Το γραφείο απέναντι ακριβώς απο την στάση του λεωφορείου μου κλείνει το μάτι πονηρά κάθε φορά που το κοιτάζω σα να μου λέει μην νομίζεις οτι θα γλιτώσεις την επίσκεψη ...
Λοιπόν τελικά μερικά πράγματα λειτουργούν καλύτερα αντίστροφα... εκτιμάς την ζέστη του καλοκαιριού οταν πέσει η μύτη σου στο πάτωμα απο το κρύο, ενα καλό φαγητό οταν φας ενα κακομαγειρεμένο και την ζωή οταν νιώσεις την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο σου.

"
Κατα τ' άλλα πραγματικά τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά. " Ο. Ελύτης

Η φωτογραφία απο http://www.flickr.com/photos/journaldesvitrines/5322555845/  

6 σχόλια:

  1. Έχω να φάω περγαμόντο από παιδί... Ζήλεψα τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφήνει και μια ελαφριά πίκρα...Θα σου αρέσει-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορούμε ν΄αφήνουμε ίχνη αθωότητας με την μορφή του ερωτηματικού.

    http://youtu.be/q3QR5cgzrZQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ARAGE OI EMPIRIES TOU BIOU STOXO EXOUN NA ,GINOUME SOFOTEROI ?KAI GIA POION LOGO??????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μεγάλο κεφάλαιο ανοίγεις Τασούλα...Ποιος μπορεί ν' απαντήσει με σιγουριά; Αν υποθέσουμε ότι η ψυχή δεν εξαφανίζεται, ότι ανακυκλώνεται όπως γενικότερα συμβαίνει στην φύση τότε ίσως επιστρέφουμε σε άλλο σώμα βελτιωμένοι πνευματικά, μέχρι να φτάσουμε σ΄ένα υψηλό σημείο νόησης και διανόησης που θα μας ανοίξει τον χαμένο παράδεισο.

    Όταν σχολιάζεις προτείνω να γράφεις το όνομα σου όπως εμφανίζεται στο εικονίδιο των αναγνωστών. Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή