Προσγείωση

Ο δίσκος γύριζε πάνω στο παλιό πικάπ και κάπου κάπου κόλλαγε για χάρη κάποιων ανεπαίσθητων γρατζουνιών, μεταδίδοντας μια ελαφριά αγωνία σχετικά με το αν θα κατάφερνε να παίξει το τραγούδι μέχρι το τέλος του.
-Μα πως γίνεται να σ΄αρέσουν αυτές οι αμερικανιές; την ρώτησε.
-Το ότι μ' αρέσουν κάποια τραγούδια δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι και το σύστημα ...του απάντησε, δαγκώνοντας το κερασάκι από το μαρτίνι της. Δεν γίνεται να τα καίμε όλα στη φωτιά, αυτοί δεν έχουν τίποτα καλό, οι άλλοι τίποτα κακό...Μ' αρέσει  η μελωδία κι η ιδέα δύο αγνώστων που κατά την διάρκεια της νύχτας ενώνουν τα  σκοτάδια τους και το φως  της καινούργιας μέρας μπορεί να τους βρει κατά λίγα γραμμάρια χαράς βαρύτερους ή  ελαφρύτερους από μοναξιά.
Έτσι θα ήθελα να γυρίζει η ζωή μου γύρω από την δική σου και η δική σου γύρω από την δική μου, μελωδικά και σχεδόν συνεχόμενα, σκέφτηκε κοιτάζοντας το δίσκο μα δεν το είπε. Ήξερε ότι η εποχή του βινυλίου είχε περάσει ανεπιστρεπτί μα πάντα ήλπιζε και πόνταρε σε κάτι που δεν ήταν της μοδός.
Η μουσική  τελείωσε μα το μυαλό της στριφογύριζε πάντα...σε λάθος μέρη με λάθος ενδυμασία. Πήρε στα χέρια της το fly me to the moon το κοίταξε, έπειτα αυτόν από πάνω μέχρι κάτω κι από έξω μέχρι μέσα.
Θα με πετάξεις μέχρι το.... σπίτι μου; τον ρώτησε. Τι άλλο να ρωτούσε.

Κυπαρησία Σ.