Ξύπνησε ένα πρωινό
και βρήκε όλα του τα μαλλιά πάνω στο μαξιλάρι.
Δεν λυπήθηκε
Τα έθαψε στην αυλή
δίπλα στο μέρος που κοιμόταν ο σκύλος.
Τα μάτια του δυο άλιωτα κρυσταλλάκια
κοίταξαν μακριά
μα τίποτα δεν είδαν.
Μόνο ένα σκιάχτρο στο απέναντι χωράφι
να λιγουρεύεται το πανσέληνο κεφάλι του.
Κυπαρησία Σ.
Πολύ πολύ καλό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρια Νικολαου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Μαρία ✿
φωτογραφία και λέξεις σε συνεπαίρνουν!!μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα και καλή εβδομάδα!
christina
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα γελάω με το γιανοίκι... Καλή εβδομάδα κυρία τυχερούλα κι ευχαριστώ!
δεν το διάβασα. το έζησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δάκρυσα...
Καλημέρα ξανά! Καλά νόμισες, μ' αρέσει πολύ εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ξανάρθω, όταν θα μπορώ να διαβάσω με άνεση.
Χαίρομαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ που βρεθήκαμε!
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο η σκιά της πίστης φυλάει τις απώλειές μας μην λυπάσαι...
Την καλημέρα μου ♥
Woman in Blogs
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς την! Να πάρεις το ζεστό σου τσάι και να καθήσεις αναπαυτικά όποτε έχεις χρόνο και διάθεση. Εδώ η πόρτα είναι ανοιχτή και τα συναισθήματα αδέσποτα...
Καλημερούδια :)
"Μόνο ένα σκιάχτρο στο απέναντι χωράφι
ΑπάντησηΔιαγραφήνα λιγουρεύεται το πανσέληνο κεφάλι του"
Ιδιαίτερη γραφή, όπως πάντα
με παραλήπτη τα άδυτα της ψυχής...
και με την φωτογραφία
να δίνει τον τόνο της ατμόσφαιρας
που δημιουργεί το κείμενο.
Το πιο σημαντικό είναι που είσαι βραχύλογη.
Είναι γνωστό πως είμαι λάτρης της γραφής σου...
Με ταρακουνάς σε διάρκεια!!!
Aristos
ΑπάντησηΔιαγραφήΒραχύλογη αλλά διττή πολλές φορές οπότε προς τι η μακρηγορία; Το ταρακούνημα δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, τεκτονικό ή άλλου τύπου, πάντως αξία έχουν αυτά που μας ξεθεμελιώνουν κομματάκι.
Φιλιά!
"Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
τ' ασημοδάχτυλά του."
Είναι η υγρασία... το πιστεύω. Η ομίχλη, ξέρεις... Κάνει τους στίχους πένθιμα εμβατήρια και τις λέξεις κοράκια. Και περιμένουν. Μπράβο σου. Καλώς βρεθήκαμε.
Estella
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην πενθούμε για τα εξωτερικά στολίδια που χάνουμε, δεν ήταν φτιαγμένα για να έχουν αιώνια διάρκεια, αυτά μπορούν να στολίσουν κι ένα σκιάχτρο δεν θα του εμφυσήσουν όμως ποτέ ψυχή. (Δες το κι έτσι κι έχει κι άλλη μια ανάγνωση ακόμη πιο αισιόδοξη...Ούτε εγώ έχω αποφασίσει πως θέλω να το διαβάζω,ανάλογα την διάθεση μάλλον)
Καλώς βρεθήκαμε!
παρόλο που δεν "λυπήθηκε",το σκιάχτρο είναι πάντα εκεί να "λιγουρεύεται"..ζήτημα του καθενός είναι αν το "απέναντι χωράφι" είναι μακριά ή απειλητικά κοντά ή και τα δυο σε εναλλαγή..
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
ΑπάντησηΔιαγραφή