Σύνθεση

ζωγραφικό έργο D. Huyn

Υπό την επήρεια ενός αλκοολούχου νυσταγμένου σούρουπου, ο αέρας στο ψηλοτάβανο δωμάτιο μύριζε γοητεία και μυστήριο.
Το  παράθυρο είχε θέα στο δρόμο κι αν έριχνε κανείς μια κλεφτή ματιά στο εσωτερικό θα έβλεπε το μεγάλο ξύλινο καβαλέτο να δεσπόζει στο χώρο.
Η κοπέλα με τα μακριά μαλλιά και τις ανακατεμένες σκέψεις λαγοκοιμόταν στην κόκκινη βελούδινη πολυθρόνα. Κάθε τόσο έτριβε το ύφασμα στο μπράτσο με τον αντίχειρα, ελπίζοντας αυτή η επαναλαμβανόμενη μονότονη κίνηση να της φέρει το βάθος του ύπνου που επιθυμούσε, όταν ένα δυνατό κορνάρισμα από έξω την τίναξε απότομα. Το μισοκοιμισμένο βλέμμα της αντίκρισε το λευκό τελάρο και για μια στιγμή  είδε να ζωγραφίζεται πάνω του όλη της η ζωή. 
Τι περίεργο.
Κάπου εκεί ανάμεσα στα πολυάριθμα σωληνάρια χρώματος, δίπλα στους βαμβακερούς μουσαμάδες, στα καθαρά πινέλα , στα προσχέδια και στα κάρβουνα κάτι είχε χάσει... Κάτι απροσδιόριστο αλλά γνώριμο, κάτι, αλλά τι;
Ύστερα νύχτωσε... 
Πάντα νυχτώνει...
Μέχρι να ξημερώσει η καινούργια μέρα κι όλα να πάρουν το συνηθισμένο τους περίγραμμα. Αυτό που δεν έχει ανάγκη  να το μετρήσει η βελόνα.
Είναι άραγε το φως που σβήνει το σκοτάδι ή το σκοτάδι που ανάβει το φως;

 Ε. Προκοπίου  "Κυπαρησία"110χ90

                                 (το ξέθαψα κάνοντας εκκαθάριση στο ταχυδρομείο μου...)

Στο μπλέντερ

φωτογραφία  essuu

Χμμ, είπε ο γιατρός κοιτάζοντας βλοσυρά τα χαρτιά της. Ύστερα έβγαλε τα μάτια του, τα έβαλε στη θήκη τους και την κοίταξε με το καλειδοσκόπιο που είχε φυτρώσει στο μέτωπο του. Ψαχούλεψε την δεξιά του τσέπη, βρήκε ένα δίευρω καθώς και  το παντελόνι του που το έψαχνε μέρες οπότε χαρούμενος πια αναφώνησε...
-Φευ, αγαπητή μου είστε και πάλι καλά! Θα πρέπει να σας κλείσω στο λογικομείο!Να αποφεύγεται το νερό και να τρώτε άφθονα παγωτά και σοκολάτες.
Θα μπορούσε να κλάψει στο άκουσμα της διάγνωσης αλλά θυμήθηκε  ότι τα τελευταία δάκρυα που αγόρασε ήταν κροκοδείλια και στέγνωναν σχεδόν πριν εμφανιστούν άρα ήταν τελείως περιττό να τα χρησιμοποιήσει.
Κοίταξε πίσω της κι είδε έναν μικρό σατανά να εκτελεί ταχυδακτυλουργικά κόλπα πετώντας στον αέρα κάτι κινέζικα σκόρδα. Ήταν χαριτωμένος. 
- Αν θες σκόρδο καλό να προτιμάς το ελληνικό , του είπε κι αυτός της πέταξε δύο σταγόνες αγιασμό κι αμέσως έγινε θαύμα κι άρχισαν τα μαλλιά της να μακραίνουν.
Ο γιατρός που στην πραγματικότητα δεν ήταν γιατρός γιατί ποτέ δεν ήθελε να γίνει γιατρός αλλά ήθελαν οι γονείς του, έβγαλε μια μικρή βούρτσα που όταν δεν είχε κόσμο το ιατρείο την έκανε μικρόφωνο και τραγουδούσε ρεμπέτικα κι άρχισε να την χτενίζει. Κατά την διάρκεια του χτενίσματος τραγουδούσε ένα παράξενο τραγούδι που είχε ακούσει σε μια παράσταση που ανέβασε ο δήμος Ρομπότ του πλανήτη Μακάρι. Έπειτα πήρε όσες σύριγγες βρήκε στο συρτάρι και τις τύλιξε γύρω από τα μαλλιά της σαν ρόλει.
- Θα πρέπει φεύγοντας να πάρετε το τρόλεϊ της είπε, γιατί μόνο αυτό κάνει ρίμα με το ρόλεϊ.
- Μα..., είπε η γυναίκα.
-Μα και μα, αν συνεχίσετε τις αντιρρήσεις θα σας περάσω βαφή και δεν θα μπορέσετε να φύγετε με κανένα μέσο γιατί δεν θα υπάρχει αντίστοιχη ρίμα. 
Η γυναίκα φόρεσε την άσπρη ποδιά που κρεμόταν σ΄ένα ασημένιο τσιγκέλι δίπλα στην πόρτα και μπήκε στην θέση του γιατρού. Πήρε το στηθοσκόπιο κι αφουγκράστηκε την θάλασσα των αντιθέσεων που τους χώριζε. Προσπαθούσε να καταλάβει το λόγο που ερχόταν και την συναντούσε σε τόσες αναρτήσεις. Δεν μπορούσε να βασιστεί παρά μόνο στην τύχη της ωστόσο δεν πίστευε καθόλου στο τυχαίο. Με το νυστέρι χάραξε τα αρχικά της στην βούρτσα κι ο γιατρός της είπε με ποια λέξη κάνει ρίμα κι αυτή τον χαστούκισε κι αυτός έγινε κόκκινος με μαύρα κουκούτσια... Να δω πως θα τελειώσεις αυτή την ιστορία τώρα που μ΄έκανες καρπούζι, πρόλαβε να ψελλίσει...
-Χμμ, είπε η γυναίκα  και γιατί να τελειώσει; Υπάρχουν κι ιστορίες χωρίς όφελος, μόνο για ευχαρίστηση...
Χρησιμοποιούνται όπως οι καραμέλες, αλλάζουν την γεύση ή φρεσκάρουν την αναπνοή...
Συνεχίζεται...
(δεν παίρνω κι όρκο)