Άνευ αντικρίσματος

Από τη μία
"Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι"
Από την άλλη 

"Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή"

Umberto Brunelleschi -Arlecchino e Colombina

Και κάπου στο ενδιάμεσο από χαλασμένες κεραίες
εξασθενημένα σήματα κινδύνου 
εκπέμπει το γελοίον της υπόστασης μας.

Την τελευταία μου πολύχρωμη στολή
 άνευ περιγράμματος
την χάρισα στο βασιλιά καρνάβαλο
άνευ όρων
μόνο για να την δω να καίγεται από μακριά.
Στην τσέπη της από χρόνια φυλαγμένοι
ο μολυβένιος στρατιώτης κι η κουτσή χορεύτρια
αποκαΐδια παρελθόντος, προσάναμμα μέλλοντος. 
Ίσως...
Χάνοντας τους ρόλους
να βρούν τα πόδια τους. 

Πρελούδιο 1

Μ' ένα ροζ κασκόλ και παπούτσια στενά
χώραγε δεν χώραγε μέσα τους μιά βόλτα
περπατούσα ξυστά δίπλα στα αυτοκίνητα
Το κασκόλ άρχισε να μακραίνει και να σκεπάζει την λεωφόρο
δυο μικρές πασχαλίτσες φύτρωσαν στην άκρη του
ξεκρέμασαν κάτι περασμένα καλοκαίρια
και κάρφωσαν ένα μεγάλο καρφί στην καρδιά του χειμώνα
μα δεν ξέρω αν τον σκότωσαν
ή αν θα βρικολακιάζει για καιρό μέσα μου.

Χωρίς σχόλια

Ασφαλίσαμε ή  απασφαλίσαμε; Κοντός ψαλμός αλληλούια...
Το λάθος κρύβεται στην αρχή και επιτίθεται στο τέλος κι εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε στο ενδιάμεσο, μάλλον. 
Υπάρχει ενδιάμεσο στις χαοτικές καταστάσεις;
Το κόστος της χθεσινής "δημοκρατίας" εμπρησμοί σε 45 κτίρια, λεηλασίες, χημικά.  Όταν ψηφίστηκε το μνημόνιο οι εμπρησμοί   και οι συγκρούσεις συμπτωματικά σταμάτησαν. 

"Η από τους ξένους δάνεισις ή να το είπω καθαρώτερα, ψωμοζήτησις λέξεων και φράσεων, από τας οποίας γέμουσιν αι αποθήκαι της γλώσσης, σιμά της ατιμίας, δίδει και παντελούς απαιδευσίας, ή και ηλιθιότητος, υπόληψιν."
Για την γλώσσα βέβαια μιλά ο Α. Κοραής αλλά γιατί εμένα μου προκαλεί κι άλλους συνειρμούς;

Σταθερά ένας λύκος στην πόρτα... κάποτε  είναι η άλλη πλευρά του εαυτού μας, κάποτε είναι αυτός που θέλει να γκρεμίσει το σπίτι μας... το αχυρένιο. Είπαμε το λάθος κρύβεται στην αρχή.

Το θεώρημα της κυρίας Χ (1)

Δραπέτευε στην αυλή της την ώρα που έβγαιναν τ' αστέρια να ψωνίσουν λίγο ουρανό. Έλεγαν πολλά γι' αυτήν. Τι να πιστέψει κανείς... Ίσως... Ίσως  ήταν απλά μια γυναίκα. 
Άκουγα το τρίξιμο από τα πατήματά της  στα ξερά φύλλα, έβλεπα τον ίσκιο της να κάνει τραμπάλα από δέντρο σε δέντρο κι έπειτα ν' ανοίγει τρύπες στο χώμα, μα ποτέ την ίδια.
Κάποιοι έλεγαν ότι έψαχνε την προηγούμενη ζωή της,  άλλοι ότι γύρευε την χαμένη της ονειροπαγίδα. Εγώ πιστεύω ότι ξέθαβε παλιούς εραστές ξήλωνε τα χρυσά τους δόντια και τα πούλαγε για να αγοράσει λίγο φεγγάρι. 
Άλλωστε ήταν απλά μια γυναίκα.