Προσοχή Εύθραυστον

Αυτή
Παραβίασε την φυλακή υψίστης επιθυμίας
με παρθένα λάμα έσφαξε την αθωότητα του.
Οι χοντρές σταγόνες της
πιτσίλισαν τον κρυστάλλινο μπουφέ
της νιότης
πιέζοντας θολά αποτυπώματα
για την μελλοντική του ταυτότητα.
Αυτός
σχεδόν καθαρός  πασαλειμμένος
από το σάλιο της λερναίας ύδρας
πήρε τα τεμαχισμένα κομμάτια
τα μοίρασε αντίδωρο σε κάδους ψυχικών απορριμάτων.
Από τότε ψάχνει
στα επισκεπτήρια των ερωτικών καταγωγίων
κάθε πλαστική σακούλα
με σχήμα θηλυκό
κι ανάσα πεινασμένη
που πέφτει στα τυφλά χέρια του
μήπως τα ξαναβρεί
κι ας είναι  μισοφαγωμένα
από περαστικές φαντασιώσεις
εύθραυστων ρακοσυλλεκτών.

Κυπαρησία Σ.

ΟΧΙ

"Το παρόν είναι το παρελθόν και το μέλλον", είχε πει ο Ευγένιος Ο' Νηλ και πάντα αναρωτιόμουν πιο παρελθόν εννοεί, διότι παρελθόν είναι και η χτεσινή μέρα, παρελθόν και η περασμένη δεκαετία. Όπως και να' χει αυτή η φράση διατηρήθηκε στην μνήμη μου ως σημαντική και σχεδόν αδιάψευστη.
 Κι έρχεται ένα όχι από το παρελθόν και μας χτυπάει την πόρτα. Ένα όχι μεγάλο που δεν χωράει να μπει στα σπίτια μας που έχουν μικρύνει από το ναι της ντροπής. Κι αυτό στέκεται εκεί στο κατώφλι και μας κοιτάζει κι εμείς χαμηλώνουμε τα μάτια στο χώμα. Εκεί που αναπαύονται ήσυχοι οι πρόγονοί μας γιατί έκαναν το χρέος τους. Τότε δεν χώραγαν παζάρια στα αδιαπραγμάτευτα.  Τότε  οι άνθρωποι είχαν αξίες και ιδανικά που τους διαχώριζαν από τα ποντίκια.  Εκεί  στο κατώφλι της πόρτας μας θα στέκεται το όχι τους  πένθιμο  γιατί μέσα μας δεν μπόρεσε να μπει, συστημένο που δεν παραδόθηκε κι επέστρεψε πίσω με σήμανση άγνωστου παραλήπτη. Εκεί στο κατώφλι μας  μεγάλος φωτεινός φανοστάτης να εκθέτει το ναι, να απογυμνώνει το κόκκινο φως που ανάψαμε σε μία θυσία και την καταντήσαμε εκδιδομένη επί χρήμασι.

Υ.Γ.  "Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις."Ο.Ελύτης

Ερωτική Μυωπία

"

Οι ανασφαλειές της προκλητικές και μισότρελες τριγύριζαν στους δρόμους κάθε βράδυ γυρεύοντας μια δόση αυτοπεποίθησης από τις αλάνες του τίποτα.
Να έφταιγε ο μουχλιασμένος ουρανός των εμμονών που είχε κατασκηνώσει μέσα της;
Να έφταιγε η χύτρα του πάθους που της θόλωνε το καρδιακό τοπίο;
Μπορεί να έφταιγαν όλοι αυτοί οι πεθαμένοι συγγραφείς που την νανούριζαν ψιθυρίζοντας της άλλοθι για τα εγκλήματα κατά του εαυτού της.
"Ερωτική μυωπία" μουρμούρισε ο χάρτινος εραστής της...Τον κοίταξε με την άκρη του ματιού της κι έπειτα έσκυψε και του έγλειψε αργά το αριστερό του αυτί, τα βλέφαρα, τις άκρες από τα χείλια, ράντισε τα δάχτυλά του με όσο αλκοόλ είχε ξεμείνει στο ποτήρι του και τον πέταξε στο αναμμένο τζάκι.  Ξάπλωσε δίπλα του κι αποκοιμήθηκε...Ήταν η πρώτη νύχτα που κατάφερε να την κρατήσει ζεστή. Ίσως το πρωί σκαλίζοντας τις στάχτες να έβρισκε και την αυτοπεποίθησή της.

Δύο μικρές στιγμές παρελθόντος χρόνου

Ώρα εσπερινή προς βραδινή, λίγο πριν αποφασίσει ο ήλιος να μαζέψει τις τελευταίες ακτίνες του και να τις βάλει για ύπνο.
Ημιξαπλωμένη σ' ένα παγκάκι κι η Δριβάλα λίγα μέτρα πιο πέρα να τραγουδάει Μαντάμ Μπάττερφλαϊ.
Τα πόδια μου γυμνά ακουμπούν στο χορτάρι και τα μυρμήγκια μου γαργαλούν τα δάχτυλα. Ηρεμία και νότες που χορεύουν στον αέρα και τα δαχτυλίδια του τσιγάρου μου ν' αναζητούν τα σύννεφα αφού το στόμα μου δεν μπορεί. Σχεδόν ευτυχία.
Πόσες περιττές ανάγκες έχουμε δημιουργήσει για να μην βλέπουμε τι πραγματικά μας λείπει  στις μεγάλες πόλεις...Καμιά τους  δεν μπορεί να εκθρονίσει  το ζεστό άγγιγμα της φύσης, μόνο με επιστολές από το χέρι του  Μίδα μοιάζουν, χρυσές και παγωμένες.

Θαμμένα κάτω απο εκατομμύρια κόκκους άμμου τρία μικρά καρέτα καρέτα βρίσκουν αρχικά το δρόμο προς την έξοδο κι ύστερα παραζαλισμένα ψάχνουν την θάλασσα. Το πρώτο κύμα τα πετάει έξω, το δεύτερο τα αρπάζει δυνατά στην αγκαλιά του. Πρόλαβα να τα βαφτίσω  βιαστικά πάνω στον αποχαιρετισμό...Ζωή, Ζωή και Ζωή. Μπορεί να ήταν κι αρσενικά τώρα που το καλοσκέφομαι αλλά δεν θα ενοχληθούν γιατί γι' αυτά σημασία έχει η Ζωή.

 (Αύγουστος 2011)

ΤΟ ΦΙΛΙ

Το φιλί...
Απο όπου κι αν προέρχεται
Εμπεριέχει εναν μικρό σπόρο προδοσίας που ποτέ δεν ξέρεις πότε κι αν θα βλαστήσει...
Ίσως για αυτό κλείνουμε τα μάτια όταν φιλιόμαστε
Σαν προετοιμασία για έναν μικρό ή μεγάλο επερχόμενο συναισθηματικό θάνατο

Αναπνέεις;

-Φοβάσαι; 

-Φοβάμαι.
-Μην φοβάσαι. Αναπνέεις;
-Αναπνέω, δύσκολα.
-Είναι γιατί δεν έχεις ξεχάσει πως είναι μια ελεύθερη, αβίαστη, φυσική αναπνοή. Να θυμάσαι να μην το ξεχνάς.  Θες να το σκάσουμε από το μαντρί;
-Δεν ξέρω... Θα μας φάει ο ...
-Θα φάει ένα θα χορτάσει, εδώ κινδυνεύουμε περισσότερο.  Άλλαξαν οι καιροί...Τώρα αυτός είναι προστατευόμενο είδος, εμείς είμαστε πολλοί  πρέπει ν΄αραιώσουμε. Αναπνέεις;
-Αναπνέω μάλλον... Δεν ξέρω, θέλω να μιλήσω με τον δικηγόρο μου.
-Δεν γίνεται...
- Γιατί;
-Είναι στο νοσοκομείο...Έφαγε ένα ολόκληρο αρνί και του ήρθε δυσπεψία. Αναπνέεις;

Κυπαρησία Σ.
Η φωτογραφία : 1X - Help !! by Arturo Lasso

Α + (-) = LOVE

Έπασχε απο βουλιμία. Κάθε βράδυ καταβρόχθιζε εναν άντρα , το πρωί ξερνούσε τον έρωτά του.
Έλλειψη βιταμίνης Α αποφάνθηκε ο γιατρός...Τι να πει κι αυτός, έπρεπε κάπως να δικαιολογήσει την επίσκεψη. Έπειτα τον φίλησε  με τα ωχρά της χείλη και κανείς δεν ξανάκουσε τίποτα γι' αυτόν. Μόνο η ταμπέλα παρέμεινε ακέραια εξω απο την πόρτα...ήταν απο λαμαρίνα και μπορεί να της σκούριαζε την ψυχή τις μέρες της βροχής.

Λεωφορείον η ζωή

Στην γειτονιά μου έκλεισαν πολλά μαγαζιά αλλά άνοιξε ενα ολοκαίνουργιο γραφείο τελετών. Διότι οι άνθρωποι πολλά μπορούν να σταματήσουν να κάνουν αλλά οχι να πεθαίνουν. Ενας γνωστός μου είπε οτι θα καταλάβω οτι μεγάλωσα οταν αρχίσω να πηγαίνω συχνά σε κηδείες ( μικρή είμαι ακόμη ευτυχώς).

Το γραφείο απέναντι ακριβώς απο την στάση του λεωφορείου μου κλείνει το μάτι πονηρά κάθε φορά που το κοιτάζω σα να μου λέει μην νομίζεις οτι θα γλιτώσεις την επίσκεψη ...

Λοιπόν τελικά μερικά πράγματα λειτουργούν καλύτερα αντίστροφα... εκτιμάς την ζέστη του καλοκαιριού οταν πέσει η μύτη σου στο πάτωμα απο το κρύο, ενα καλό φαγητό οταν φας ενα κακομαγειρεμένο και την ζωή οταν νιώσεις την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο σου.

"Κατα τ' άλλα πραγματικά τρώω περγαμόντο για να ξημερώσει και γράφω ποιήματα ώστε να ερωτεύομαι σωστά. " Ο. Ελύτης

Η φωτογραφία απο http://www.flickr.com/photos/journaldesvitrines/5322555845/